MBP

U mnie chociaż jeszcze nie ma go za oknem ciągle króluje. Książki Pana Mroza przeplatają się seriami i bohaterami nieustannie. Chyłka, komisarz Forst, Ina Kobryn - ich losy śledzę niemalże w tym samym czasie.
Tak już mam, że czytam na przemian 2,3 tytuły .

Czy istnieje zbrodnia doskonałą?
Czy morderstwa udostępnione w sieci z widocznym sprawcą mogą ujść bezkarnie?
Jeżeli chcesz się o tym przekonać, to przeczytaj kolejną część serii z Joanną Chyłką.
Tym razem to nie prawnicze umiejętności naszej pary, ale natura decyduje o wyroku...zaskakującym i zdawałoby się niemożliwym...a jednak.

Autor -R. Mróz, wydawnictwo - Czwarta Strona, redakcja - Karolina Borowiec - Pieniak, korekta - Joanna Pawłowska, Aleksandra Deskur

Kolejny tytuł R. Mroza z serii z Chyłką przeczytany.
Tym razem Joanna z roli adwokata przekształca się w prokuratora. Niestety wątek kryminalny, który tutaj wyjątkowo często przeplata się z wątkiem osobistym, nie porywa.

" Skazanie ", warto jednak przeczytać, ponieważ tutaj rozgrywa się ważny moment w życiu Chyłki i Zordona. Para staje na ślubnym kobiercu, jeżeli tak można nazwać miejsce i okoliczności, które wybrała jej żeńska połowa.
Jaki kolor sukni ma na sobie chyba nie trudno zgadnąć, jaki alkohol leje się strumieniem też można się łatwo domyślić, ale jakie jest zakończenie tej uroczystości?
Powiem tylko, że w tym przełomowym dla głównych bohaterów wydarzeniu nie mogło zabraknąć Piotra Langera.

Poznacie tutaj również matkę Chyłki i potwierdzi się powiedzenie, że niedaleko pada jabłko od jabłoni.

Jeszcze będzie przepięknie ", trzecia i ostatnia część historii życia w Miłosnej autorstwa Agnieszki Olejnik.

Po przeczytaniu części drugiej, nie miałam już zbytnio ochoty kontynuować tej przygody, ale przekonały mnie opisy i Wasze zapewnienia, że ostatnia część jest najciekawsza.
Muszę przyznać, że tak jest naprawdę.
Ciekawa historia nieżyjących już mieszkańców dworku w Miłosnej odkryta przez obecnych jego lokatorów.
Trochę zagmatwane, ale dynamiczne losy Ady, jej kuzynki, ich rodzin i przyjaciół.
Zakończenie może nie zaskakuje, ale przesunięcie go w czasie o dziewięć lat jest dobrym rozwiązaniem.

Kolejny tytuł z Chyłką i Oryńskim prz dzi do historii, ale może jeszcze kiedyś do niego powrócę.
Początek to poszukiwania Zordona, który zupełnie nieoczekiwanie się odnajduje, niestety ma amnezję i nie pamięta niczego że swojego poprzedniego życia.
Joanna to dla niego osoba zupełnie obca, z którą musi zamieszkać i której musi zaufać, ale czy da się ją ponownie obdarzyć bezkompromisowym uczuciem? Czy można na nowo odnaleźć się w jej towarzystwie i zaakceptować jej zachowanie?
Na szczęście pamięć powraca Oryńskiemu w ostatniej decydującej chwili .

R.Mróz " Kontratyp", kolejna część Chyłki zaczytana.
Tym razem Ona ginieprawie na górze Annapurynie, gdzie wybrała się bez przygotowania, w celu zebrania dowodów uniewinijących jej klientkę. On jest ofiarą napaści, która kończy się skąplikowanym złamaniem ręki i pobytem w szpitalu.
Przyznam, że czuję już przesyt przemocy fizycznej,która spotyka Zordona i jego partnerkę.
Z powiedzonek Chyłki pozostanie określenie..."Smog wisi nad miastem, jak młodość nad Ibiszem".

Spotkanie z książką Barbary Wysoczańskiej to przypadkowy zbieg okoliczności. Kupiłam, pod wpływem zachęcających recenzji " Siły kobiet",którą podarowałam w prezencie przyjaciółce. Ona po przeczytaniu nie mogła wyjść z zachwytu,więc dla niej wyszukałam w bibliotece kolejną pozycję tej autorki "Narzeczoną nazisty".
Jestem już po lekturze tej książki i wiem, że kolejną pozycją do czytania między moimi ulubionymi thrillerami będzie " Siła kobiet".
Dlaczego tylko dwa tytuły mamy do czytania? Pani Barbaro, proszę niech Pani pisze. Niech Pani pisze o kobietach i dla kobiet. Chcemy więcej takich powieści.
O samej książce powiem krótko. Jeżeli czytaliście "Słowika" Kristin Hannah i Was zachwycił, to biegnijcie do biblioteki lub empiku po " Narzeczoną nazisty". Bo weekend tuż...tuż.

Na tę sagę składającą się z trzech części trafiłam dzięki córce, która zakupiła mi cz.2 i 3. Pierwszą, którą właśnie skończyłam czytać, wypożyczyłam z biblioteki.
Powieści te, to wielopokoleniowa saga opowiadająca o kobietach z rodu Dombergów. Ich dzieje pokazane są na tle ważnych wydarzeń historycznych. Akcja toczy się na terenie Prus Wschodnich, w Monachium i Berlinie oraz Rosji.
Część pierwsza,której główną bohaterką jest Felicja rozpoczyna się wraz z wybuchem I wojny światowej, opisuje wydarzenia Rewolucji Październikowej i kończy dojściem do władzy Hitlera.
Narracja tej historyczno-obyczajowej powieści to prawdziwy majstersztyk.
Ledwo skończyłam czytać cz.1,a już jestem w połowie cz.2
Polecam

Wyrok " czyli kolejna odsłona Chyłki i Zordona . Perypetie tej pary chyba nigdy mi się nie " przejedzą " . Uwielbiam ich wzajemną relacje.
Tym razem Zordon decyduje się poświęcić całą rozpoczynajaca się karierę, żeby ratować życie wspólniczki. Czy Ona odpłaci mu tym samym?
Z tej części pozostanie mi na zawsze jedno z licznych powiedzonek Pani adwokat : ..." czujesz się lub wyglądasz jak ogórek w towarzystwie śmietany "
Czy wiecie jak ? Kto czytał tę część, na pewno wie

Dotychczas wahałam się między trzema nazwiskami polskich autorów piszących thrillery.
Dzisiaj na pierwsze miejsce wysuwa się Max Czornyj.
Kolejny tytuł, kolejny zachwyt i po raz kolejny zarwana noc. Kto jeszcze nie czytał, zachęcam. Szybka akcja toczącą się na dwóch płaszczyznach czasowych, krótkie, wciągające rozdziały i zakończenie, którego nie sposób wcześniej nawet się domyślić .
Po raz kolejny jestem pod wrażeniem!

Kolejna pozycja mojego ulubionego autora.

Max Czornyj " Najszczęśliwsza", przeczytana w błyskawicznym tempie.
Początek i zakończenie zaskakują. Splątane wątki nie pozwalają ani na moment oderwać się od książki. Krótkie pełne ważnych treści rozdziały, to jest to co lubię u tego autora.
Mam tylko jedno ale ... to tytuł , który nie pasuje do akcji i nie wiem jak go połączyć z fabułą?

Jestem po lekturze pierwszej części " Listów zza grobu" autorstwa Remigiusza Mroza w której głównym bohaterem jest patomorfolog Seweryn Zaorski L W mojej opinii nie są jego najlepsza pozycją. . Jak dla mnie skomplikowany wątek przesyłanych, zakodowanych wiadomości przez " nieżyjącego " ojca Kai Burzyńskiej zbytnio się ciągnie i nie porywa. Jest zbyt powtarzalny tok akcji. Treści nabierają tempa po przeczytaniu 2/3 całości, czyli od momentu próby gwałtu na Burzyńskiej. Gdyby nie wcześniej przeczytane recenzje o serii z Zaorskim , gdzie większość czytelników uważa, że druga część jest najlepsza ,to dalsze czytanie odłożyłabym na później i wróciła do Chyłki ,a tak dam jeszcze szansę tej parze bohaterów

Dobra kawa , ciepły kaloryfer i nowa seria jednego z moich najbardziej ulubionych " krwistych befsztyków ". Trzy tytuły Remigiusza Mroza serii z patomorfologiem Sewerynem Zaorskim , to po lekturze literatury kobiecej potrzebna odskocznia. Kocham takie weekendy , gdy po wczesno porannym wyjściu z psem ,mogę wrócić pod kocyk i oddać się lekturze. Chwilo trwaj ...... , " Listy zza grobu " dobrze się zapowiadają

Już albo dopiero po lekturze. Jeszcze nigdy książką tego autora nie była tak długo na tapecie czytana . Tym razem trwało to cały tydzień, ponieważ przeplatałam innymi tytułami . Sama siebie pytam dlaczego? Czy to przesyt tego typu literaturą, czy może to słabsza pozycja Pana Maxa Mnie nic tutaj nie zaskakuje , wątek polityczny nudzi , zakończenie takie trochę banalne .... trochę domyśl się sam , czyli nic nowego Może macie inne zdanie na temat " Terroru" autorstwa Max Czornyj, to chętnie poczytam , Piszcie Moja ocena 6/10

Na ten moment to już ostatni tytuł, który przeczytałam Agnieszki Lis. Jeżeli chodzi o wrażenia z tej lektury , to uważam, że to reklama ofert i atrakcji jednego z hoteli z dużą ilością gwiazdek w okresie świątecznym . Są poruszone dwa ważne zagadnienia tj. niskie wynagradzanie nauczycieli i homoseksualizm osób bliskich. Moja ocena 6/10 . Po przeczytaniu czterech tytułów autorstwa A.Lis uważam, że pisze Ona typową literaturę kobiecą. Polecam ,dla czytelników, którzy są jej zwolennikami . Niestety ja się do takich nie zaliczam . Chociaż może jeszcze powrócę do tej autorki .

Przeczytane .Na początku nie było łatwo i już myślałam, że wrócę do " krwistych befsztyków " Max Czornyj , Remigiusz Mróz, ale na szczęście jestem osobą, która zawsze lubi kończyć to co zaczęła . No prawie zawsze. Pojawią się postać pod latarnią w ciemnościach i od tej pory jest już z górki... Poza tym dużo wina , nie zawsze dobrego i dużo dobrej muzyki klasycznej. Zakończenie, Agnieszka Lis ,takie że jeszcze dzisiaj rozpoczynam kontynuację czyli " Blask choinki".

Ta okładka urzeka i przyciąga. Treść trzeciej części sagi mazurskiej tak samo. Skończona saga i trochę żal, że to już. Mam jednak nadzieję ,że coś jeszcze jest. Mam przed sobą " Trzy życzenia " . Czy to dalszy ciąg sagi? Czy spotkam tam tych samych bohaterów? Może ktoś czytał i mi podpowie Saga mazurska Katarzyny Michalak to pozycje literatury kobiecej , które warto przeczytać. Szczerze polecam. Moje motto po przeczytaniu części trzeciej " Dobro zawsze zwycięża, chociaż trzeba czasu by tego doświadczyć. " Teraz po lekturze sagi mazurskiej często będę wracać do twórczości Katarzyny Michalak Moja ocena trzeciej części 9,5/10

Po lekturze 2 tomu sagi mazurskiej Katarzyny Michalak. Ja tutaj nie piszę recenzji, tylko dzielę się moimi wrażeniami. Poznanie treści pozostawiam zainteresowanym czytelnikom , których mogę tylko zachęcić lub nie do lektury. Jeżeli chodzi o ten tytuł to tak,tak,tak.Autorka świetnie stopniuje napięcie i rozwija akcje wprowadzając nowych bohaterów. Po przeczytaniu każdej z książek pozostaje motto ważne dla mnie . Ten tytuł pozwala mi na sformułowanie wniosku , że nie ma ludzi dobrych i złych. Każdy z nas nosi w sobie pierwiastek dobra i zła. Życie i doświadczenia osobiste bohaterów uwalniają emocje , które mają wpływu na ich zachowanie . Jedyna postać, która jest czystym dobrem , to dziecko 5 letnia dziewczynka , która odbiera otoczenie i zachowania dorosłych w sposób naturalny , dziecięcą ufnością. Piekna powieść, która gdy się kończy zachęca do rozpoczęcia kolejnej 3 części " Kropla nadziei " .Ja już to zrobiłam i z ciekawością śledzę dalsze losy bohaterów Katarzyny Michalak . Mały tylko mój dyskomfort. Tytuł ponownie nie pasuje do treści, okładka jest ok. Dlatego 9/10

Lektura pierwszej części sagi mazurskiej Katarzyny Michalak już za mną. Jestem pod wrażeniem. Typowa literatura kobieca w dobrym stylu. Chętnie rozpoczynam część drugą " Promyk słońca" . Muszę powtórzyć za autorka ..." Niektórzy ludzie, choćby mieli wszystko, nie będą szczęśliwi. Inni nie mają nic ,a potrafią cieszyć się życiem. " Jedna mnie tylko rzecz zastanawia , która o mało nie zniechęciła mnie do rozpoczęcia przygody z twórczością Katarzyny Michalak, to okładka . Patrząc na nią myślałam, że to typową powieść świąteczna a tu nic bardziej mylnego. Dziecko , zima , święta to ostatni rozdział powieści, a okładka sugeruje coś zupełnie innego. Przyznam ,że gdybym zobaczyła ją na półce nie wzbudziłaby mojego zainteresowania , chyba że byłyby to zakupy prezentów pod choinkę . Wracam do lektury zobaczę, czy pozostałe części sagi ,są również tak dobre .Ocena 9/10

Powrót do autorki , która kiedyś czytałam namiętnie, ale z wiekiem gusta się chyba zmieniają. Chociaż mam kilku autorów, którzy przetrwali próbę czasu i zawsze są moimi faworytami np. King , Gerritsen, Coben, Czornyj.....Grochola...

" Cała w fiołkach " to lekka powieść obyczajową z dużą ilością wątków miłosnych ale również poruszająca trudne sytuację rodzinne związane z przewlekłą chorobą czy niechcianą, przypadkowa ciążą.
To lektura na przyjemne wieczory przed zaśnięciem. Miło się czyta i łatwo można się domyślić zakończenia oczywiście z happy endem .
To typowy rodzaj literatury kobiecej .
Polecam z oceną 7/10

Janusz L.Wiśniewski i jego "Samotność w sieci" a teraz "Koniec samotności"
To nie może być koniec, będę czekać....Tak niewiele wiemy o dalszych losach Jakuba
Wiele lat temu przeczytałam "Samotność w sieci",przy której wylałam wiele łez. Potem był film ,który odebrałam z pewną rezerwą.
Teraz przeczytałam "Koniec samotności" i ponownie wróciłam do początku tej historii, która jak dla mnie nie ma jeszcze happy endu.
Nie można przeżyć życia, nie czytając tych pozycji. Autor to nie tylko znawca psychiki kobiet,on kobietę stawia na piedestał,on kobietę gloryfikuje i jak sam twierdzi nosi w sobie pierwiastek kobiecości.
Cytat , który pozostanie zawsze już ze mną ..." Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość...